หลังจากห่างหายไปปีกว่า

ได้ฤกษ์มานั่งเขียนblog update เรื่องราวซะหน่อย ตั้งแต่มี FB นี่ไม่ได้จะเขียน blog เลย มีอะไรก็เล่าสั้นๆ บน FB ก็จบ พอคิดจะเขียนที่ก็นึกไม่ออกว่าเขียนอะไรดี แต่พอกลับมาอ่านของเก่าๆ ก็ทำให้นึกถึงได้ดี อืม..บันทึกไว้เป็นความจำได้ดีทีเดียว

(ต่อจากความเดิมปีโน้น)

จิงจิงเรียนที่โรงเรียนกรแก้วได้ประมาณ 4 เดือน ป๊า ม๊าก็ตัดสินใจไม่เอาแหล่ะ มาอยู่บ้านดีกว่า ม๊าคิดถึง จริงๆแล้วโรงเรียนดีเลยนะ ดูแลดี กิจกรมดี ชอบเลยล่ะ แต่ก็อย่างว่าลูกไปโรงเรียนแม่ก็ตกงานสิ เลยออกมาอยู่บ้านให้ม๊าเลี้ยงเหมือนเดิมดีกว่า :) จนเวลาผ่านไปอีก 1 ปี ตอนนี้จิงจิงก็อายุ 3 ขวบจะ 4 เดือนล่ะ จิงจิงเป็นเด็ก ขี้เล่น ชอบกวนโดยที่เค้าไม่รู้หรอกว่ามันกวน (ทีน) เอาแต่ใจที่หนึ่ง ขี้อ้อนก็ชนะเลิศ ความเป็นตัวของตัวเองสูงลิ่ว แต่ก็ขี้ป๊อดเหมือนเดิม (อันนี้คงได้จากแม่เต็มๆ) ตอนนี้ก็ได้เข้าโรงเรียนอย่างจริงจังอีกครั้ง และบางแว๊บก็รู้สึกว่าตัวเองคิดถูกที่ไม่รีบยัดเยียดให้ลูกไปโรงเรียน ตอนแรกก็กังวลว่าลูกเข้าเรียนช้า (เด็กเกิดปลายปี) เพราะใครๆก็ถาม ทำไมยังไม่เข้าโรงเรียน กันเยอะ ก็แอบคิดว่าต้องรีบเหรอ? และตอนนี้ที่ลูกได้ไปโรงเรียนจริงๆ เมื่อเค้าพร้อมและเข้าใจ จิงจิงไปโรงเรียน ไม่เคยร้องไห้เลยตั้งแต่วันแรก ไม่กลัวคุณครู เป็นคนเดียวในห้องที่ไม่ร้อง ส่วนแม่ก็ร้องไห้ตามระเบียบ ยิ่งพอเห็นห้องเรียนข้างๆที่เป็นเด็กเล็กกว่า (ประมาณ 2 ขวบ) ร้องกันจ้าแทบทุกวัน เห็นแล้วอยากเข้าไปโอ๋มาก พ่อแม่เก่งมากๆที่ใจแข็ง แต่ตอนนี้ผ่านไป 3 สัปดาห์ ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ไม่มีเสียงร้องกันแล้ว จิงจิงกลับมาบ้านก็มาสอนป๊า ม๊า ทุกวัน แถมยังถาม ม๊า ไม่เคยเรียกเหรอ - -" ลูกต้องสอนแล้วเนี้ย ดีใจที่ลูกสนุกกับการไปโรงเรียน ไม่ได้หวังว่าจะต้องเก่งชนะเลิศ เอาแค่กลางๆ แต่ทุกอย่างมันกลมกล่อมก็พอแล้ว